kop-vci2.jpg

Grand Teton (Dag 14, vrijdag 20 juli)

 Mijn ouders wouden vandaag wel wat actievers gaan doen. Dus hadden ze een hike uitgestippeld. Het zou een rondje van zo’n 4 mijl zijn dat onderweg ook nog een Lake kruiste. We zouden dan eerst het eerste gedeelte lopen, pauze houden bij het meertje, beetje zwemmen, lunchen enzo. Voordat we op weg gingen naar de hike sloegen we eerst nog wat boodschappen in. Ook 5 knoerten van een lolly’s gekocht. In allemaal verschillende kleuren, van de mijne werd je tong helemaal blauw.

Bij het pad aangekomen kreeg iedereen een rugzak met de zwemspullen, voedsel of belangrijke spullen. Alleen Wessel hoefde niks te dragen (wat me nogal logisch leek). Ik had de tas met eten, die mijn moeder veel te zwaar vond, ik vond het vergeleken met de boekentassen wel mee vallen. Het pad was echt verschrikkelijk mooi, je had prachtig uitzicht op alle bergen en het weer was ook nog schitterend. Ik had ook geen enkel probleem met lopen. Na een tijdje begonnen we steeds meer te klimmen (in de zin van stijgen) en werd het pad ook steeds steiler. Ik begon het toch wel warm te krijgen en ik had ook wel wat meer moeite met het lopen. Nu het pad zo oneven en steil was voelde ik de rugzak toch wel. Maar toch even doorzetten, als we de top over waren was het meer bijna in zicht. Na over de top te zijn geweest daalden we weer en zag iedereen al het meer (behalve ik natuurlijk). De ouders raakten een beetje achterop en Jasper, ik en Wessel kwamen dan ook als eerste beneden aan. Terwijl de jongens allebei een sprintje trokken omdat ze allebei als eerste bij het meer wouden zijn keek ik naar hun gekkigheid en lette daarom 1 tel even niet op. Het was ook meteen raak, ik stootte mijn teen hard aan een steen. Maar dat gaf niet, ik stoot mijn voeten wel vaker. Maar toen ik naar beneden keek zag ik dat mijn slipper al behoorlijk rood was, lag mijn hele grote teen dus aan gort! Erg handig aangezien ik nog de hele klim naar beneden moest.

Toen mijn ouders (eindelijk) ook beneden kwamen bleek het gelukkig wel mee te vallen. Het bloedde vooral erg, maar het was aan de zijkant van mijn teen, dus alleen het vel was eraf, maar het was niet dat mijn nagel was geraakt ofzo, wat heel naar zou zijn. (Oke sorry voor het vieze verhaal, maar je leest niet voor niets mijn blog ;P).

Het was nog een klein stukje lopen naar het meertje, alleen een bruggetje over, ik dus als een manke daar naartoe hinken. Toen ik na mijn voet in het meertje te hebben gehouden alles schoon had gemaakt zag het er al heel wat beter uit. Toen ik mijn voet in het water hield leek het net alsof de huid erom heen dreef, maar dat bleek alleen bloed of vlees ofzo te zijn. Alleen was het weer mijn pech dat we niks van EHBO bij ons hadden. Dus na uitgebreid te hebben geluncht en gezwommen (dat gold vooral voor de rest van mijn gezinsleden) en te hebben ge-zond (wat wel weer voor mij gold), gingen we weer op pad. Er primitief had ik maar een leeg plastic wortelzakje om mijn voet gebonden zodat er niet allemaal vuil en zand in zou komen (het waren erg stofferige paadjes).

Ik liep voorop en het ging me nog hartstikke goed af, ik had niet echt problemen met lopen ofzo. Papa wou even een foto van mij maken voor de bergen dus ik liep een klein stukje naar voren terwijl hij zijn camera pakte. Toen ik naar links keek zag ik een heel groot bruin blad op een steen. Alleen bewoog het blad en toen ik beter keek bleek het een soort groot beest te zijn. Mega vet, ik meteen zo hard fluisteren als ik kon dat ik een das zag (dat was het enige dier wat toen in mijn op kwam). Het bleek uiteindelijk geen das te zijn (die zijn ook helemaal niet bruin :P) maar een marmot. Wel vet dat we toch nog een beestje hebben gezien.
Bij de auto maakte we mijn voet schoon, pleistertje erop (wat toch iets beter is dan een wortelzakje). Na het wandelen gingen we naar Jenny Lake (wat erg in trek was). Daar waren ook allemaal winkeltjes bij en daar kregen we een ijsje. Ik had een strawberryshortcakeijsje, wat een erg raar ijsje was, het randje was heel lekker, daar zaten stukjes deeg, maar het binnenste smaakte een beetje chemisch. Daar wou papske nog een klein rondje lopen langs het meer dus dat deden we ook. Bij het meer aangekomen riep hij iets van dat hij het uizichtpunt wou bekijken en liep weg. Ik dus achter hem aan want ik wou dat ook wel. Maar ik zag hem niet meer en het paadje dat ik liep kwam op een parkeerplaats uit.

Terug naar het meer dus, daar vroeg de rest zich ook af waar mijn vader nou gebleven was. Wessel had wel nog even in het meertje gezwommen. Na een tijdje gewacht te hebben was mijn vader nog niet terug dus liep ik nog een keer het paadje af en nam dit keer ook een zijpaadje. En natuurlijk, wanneer je een keer je ergens aan stoot, blijf je je daar aan stoten. Dat gebeurde mij ook, dus ging ik maar terug omdat ik toen er heel even de brui aan had. Was mijn vader er nog niet! Toen besloten we ons maar op te splitsen, we hebben walkietalkies bij ons, die dingen zijn echt vet handig! Jasper, Wessel en ik namen dus de ene mee en liepen terug naar de auto om te kijken of hij daar was en mijn moeder bleef bij het meertje.

Bij de auto was hij er ook niet, maar we kregen via onze WT (walkietalkie) te horen dat mijn moeder hem in de verte zag aan komen lopen. Onze verloren zoon was dus ook terug gekomen. De jongens wouden nog erg graag even in het riviertje zwemmen dus gingen we terug naar de camping.

Daar at de rest nog wat en zag ik een vader en zoon langs lopen. De zoon had al een zwembroek aan en ze zochten blijkbaar naar het riviertje. Ik hoorde de vader nog zeggen: ‘ It’s just the same loop all over again.’ Toen iedereen voldoende had gegeten gingen de jongens en ik naar het riviertje. Daar nog even lekker geplonsd, maar de jongens wouden naar het bottenpaadje. (Niet echt een paadje, maar ze hadden botten gevonden op een plek en daar wouden ze nog naar meer botten zoeken). Botten vonden we niet, maar ik had nog wel een slangenhuid gevonden en een oud blikje.

Terug bij de tent aangekomen even snel omkleden en toen op weg naar het pizzatentje. Daar was het immens druk, maar zoals altijd hadden wij wel snel een tafeltje. Bij het restaurantje bestelde je echter niet bij een ober, maar bij de kassa. Daar was ook een hele lange rij, daar zou mijn moeder (met kleine tegenzin) gaan staan en mijn vader zou het drinken bestellen. Ik had een rootbeer besteld, wat volgens mij zoiets als Fanta was. Maar toen hij terug kwam met het drinken, kreeg ik een bierflesje met rootbeer erop. Ik zou toch geen echt bier hebben besteld! Jasper nam dus eerst een slokje en zette het flesje neer op de tafel, met gevolg dat het eruit schuimde. Gelukkig was het gewoon frisdrank in een mooi flesje, mierzoet maar heerlijk.

Terwijl we moesten wachten op onze pizza’s (mijn moeder was nog verbazend snel aan de beurt geweest, ze zijn hier allemaal heel snel, ook al is het zo druk), wou iedereen nog even achter de laptop vanwege het internet.

Het was (alweer) laat toen we bij de tent aankwamen, Wessel wou nog heel graag een vuurtje, dus een vuurtje werd gemaakt en de marshmallows werden er weer bijgehaald. Ik had echt de meest perfecte marshmallow gemaakt! Yummie!

yellowstone-grand-teton-077.jpg
yellowstone-grand-teton-078.jpg
yellowstone-grand-teton-079.jpg
yellowstone-grand-teton-080.jpg
yellowstone-grand-teton-081.jpg
yellowstone-grand-teton-082.jpg
yellowstone-grand-teton-083.jpg
yellowstone-grand-teton-084.jpg
yellowstone-grand-teton-085.jpg
yellowstone-grand-teton-086.jpg

back top